پزشک عموميتغذيه و رژيمدرمانيساير طب هاي مکملطب سالمندطب سنتي ايرانيطب سوزنيهومئوپاتي
پوستارتوپديبيماريهاي داخليبيماريهاي عفونيبيماريهاي قلب و عروقبيماريهاي مغز و اعصاببيهوشيپاتولوژيپرتودرمانيپزشکي قانونيپزشکي هسته ايپزشکي ورزشيتغذيهجراح کليه مجاري ادراري جراحي عموميجراحي فک وصورتجراحي مغزواعصابچشم پزشکيداروسازي (فارماکولوژي)راديولوژيروانپزشکيروانشناسي بالينيروماتولوژيريهزنان و زايمانطب اورژانسطب فيزيکي و توانبخشيقلب و عروقگوش و حلق و بينيکودکان
آلرژي و ايمنولوژياطفالبيماري هاي رماتيسميبيماريهاي قلب و عروقجراحى پستانجراحي پلاستيک ترميميجراحي توراکس(قفسه سينه)جراحي عروقجراحي قلب وعروقخون و سرطان بالغين روانپزشک کودک،نوجوانروماتولوژيريهطب نوزادانغدد درون ريز و متابوليسم فوق تخصص ارتوپديگوارش و کبد بالغين مراقبتهاي ويژه ICUنفرولوژي (کليه)کليه و فشار خونکودکان - روانپزشکيکودکان - آلرژيکودکان - جراحيکودکان - خون وسرطانکودکان - روماتولوژيکودکان - ريهکودکان - عفونيکودکان - غددکودکان - قلبکودکان - گوارشکودکان - مغزواعصابکودکان - نفرولوژي(کليه)کودکان-ارتوپدي
دندانپزشک عموميارتودانتيکس بيماري هاي دهان، فک و صورت پاتولوژي دهان و فک و صورتپروتزهاي دنداني جراحي دهان و فک و صورتجراحي لثه (پريودانتيکس)درمان ريشه (اندودانتيکس)دندانپزشکي ترميميدندانپزشکي کودکانراديولوژي دندان وفک و صورت
صَرع يا اپيلپسي (به انگليسي: epilepsy) عبارت است از مجموعهاي از اختلالات عصبي مزمن پزشکي بلند مدت که با حمله صرعي مشخص ميشود. اين حملات ممکن است بسيار خفيف و تقريبا غير قابل شناسايي بوده يا برعکس طولاني مدت و با لرزش شديد همراه باشد. در صرع، حملات به طور مکرر روي ميدهند و هيچ دليل ثابت و مشخصي ندارند در حاليکه حملاتي که به دلايل خاص روي ميدهند را نبايد به عنوان حمله صرعي تلقي کرد..
در بيشتر موارد دليل بروز صرع نامشخص است اما صرع در برخي افراد به دليل آسيب مغزي، سرطان مغز و سوء استفاده از دارو و الکل و دلايل ديگر ايجاد ميشود. حملات صرعي نتيجه فعاليت سلولي بيش از حد و غير عادي عصب کورتيکال يا غشايي در مغز است.
صرع را نميتوان درمان کرد اما حملات را ميتوان با دارو تا حدود 70 درصد موارد کنترل کرد.در افرادي که حملات به دارو پاسخ نميدهند،جراحي، تحريک عصبي يا تغيير در رژيم غذايي را ميتوان در نظر گرفت. تماميسندرمهاي صرع مادام المعر نيستند و اکثر افراد تا جايي بهبود مييابند که ديگر نيازي به دارو ندارند.
صرع با ريسک حملات متناوب بلند مدت شناخته ميشود. اين حملات بسته به اينکه کدام بخش از مغز تحت تاثير قرار گرفته و بسته به سن فرد، ممکن است به شيوههاي مختلفي ظاهر شوند. رايج ترين نوع حملات (60درصد موارد) تشنج است که دو سوم آنها به صورت حمله صرعي موضعي ظاهر ميشوند که بعدا به حمله عموميتبديل ميشوند در حاليکه يک سوم به صورت حمله عموميظاهر ميشوند. 40درصد حملات باقيمانده نيز غيرتشنجي هستند. حملات موضعي اغلب بعد از برخي تجربيات مشخص روي ميدهند که با عنوان پيش درآمد شناخته ميشوند. اين تجربيات ممکن است شامل پديدههاي حسي (بصري، شنيداري يا بويايي)، رواني، ارادي، يا جنبشي باشد. فعاليت پرش ممکن است در يک گروه ماهيچهاي خاص شروع شده و به گروههاي ماهيچهاي اطراف گسترش يابد که در اين مورد با عنوان مارس جکسون شناخته ميشود. حرکت غيرارادي نيز ممکن است روي دهد؛ اينها فعاليتهاي غير ارادي و جنبشهاي اغلب سادهاي نظير ملچ ملوچ لبها يا فعاليتهاي پيچيده تري نظير تلاش براي برداشتن چيزي باشند.
اگرچه اکثر موارد صرع قابل پيشگيري نيست اما اقدامات براي کاهش آسيب به سر، مراقبت لازم در زمان تولد و کاهش انگلهاي محيطي مانند تنيا سوليوم ممکن است در پيشگيري از صرع مفيد باشد.اقداماتي براي کاهش نرخ تنيا سوليوم در يک بخش از آمريکاي مرکزي به کاهش 50 درصدي موارد جديد صرع منجر شد.