پزشک عموميتغذيه و رژيمدرمانيساير طب هاي مکملطب سالمندطب سنتي ايرانيطب سوزنيهومئوپاتي
پوستارتوپديبيماريهاي داخليبيماريهاي عفونيبيماريهاي قلب و عروقبيماريهاي مغز و اعصاببيهوشيپاتولوژيپرتودرمانيپزشکي قانونيپزشکي هسته ايپزشکي ورزشيتغذيهجراح کليه مجاري ادراري جراحي عموميجراحي فک وصورتجراحي مغزواعصابچشم پزشکيداروسازي (فارماکولوژي)راديولوژيروانپزشکيروانشناسي بالينيروماتولوژيريهزنان و زايمانطب اورژانسطب فيزيکي و توانبخشيقلب و عروقگوش و حلق و بينيکودکان
آلرژي و ايمنولوژياطفالبيماري هاي رماتيسميبيماريهاي قلب و عروقجراحى پستانجراحي پلاستيک ترميميجراحي توراکس(قفسه سينه)جراحي عروقجراحي قلب وعروقخون و سرطان بالغين روانپزشک کودک،نوجوانروماتولوژيريهطب نوزادانغدد درون ريز و متابوليسم فوق تخصص ارتوپديگوارش و کبد بالغين مراقبتهاي ويژه ICUنفرولوژي (کليه)کليه و فشار خونکودکان - روانپزشکيکودکان - آلرژيکودکان - جراحيکودکان - خون وسرطانکودکان - روماتولوژيکودکان - ريهکودکان - عفونيکودکان - غددکودکان - قلبکودکان - گوارشکودکان - مغزواعصابکودکان - نفرولوژي(کليه)کودکان-ارتوپدي
دندانپزشک عموميارتودانتيکس بيماري هاي دهان، فک و صورت پاتولوژي دهان و فک و صورتپروتزهاي دنداني جراحي دهان و فک و صورتجراحي لثه (پريودانتيکس)درمان ريشه (اندودانتيکس)دندانپزشکي ترميميدندانپزشکي کودکانراديولوژي دندان وفک و صورت
سرطان کورکتال وقتي رخ مي دهد که سلول هايي غيرطبيعي در ديواره روده بزرگ يا مقعد رشد کنند.اين سرطان اول به صورت پوليپ (غده هاي خوش خيم در سطح داخلي روده بزرگ) ظاهر مي شود. دو نوع شايع پوليپ ها عبارتند از: آدنوم و هايپرپلاستيک.
عوامل خطر سرطان کولورکتال که مي توان آنها را کنترل کرد:
کولونوسکوپي نه تنها تومورها را مشخص مي کند، بلکه پوليپ ها را نيز از بدن خارج مي کند و به اين وسيله از سرطان روده جلوگيري مي شود
پوليپ ها در رشد سلول ها و ترميم ديواره روده بزرگ اختلال ايجاد مي کنند. بيشتر پوليپ ها خوش خيم مي باشند، اما برخي از آنها سرطاني مي شوند.
اگر اين پوليپ ها را زود تشخيص داده و از روده بزرگ خارج کنيم، از سرطان کولورکتال جلوگيري ميشود.
مراحل سرطان کولورکتال
وجود سرطان در هر يک از مراحل زير، نوع درمان را مشخص مي کند.
اگر تومور به قسمت هاي مختلف بدن پخش شده باشد، جراحي درمان کننده سرطان نيست، اما مي تواند تومورهاي اضافي را بردارد و علائم سرطان را کاهش دهد
جراحي براي سرطان کولورکتال
در تمام مراحل سرطان، يکي از رايج ترين درمان ها، جراحي و بيرون آوردن تومور مي باشد.
در مواردي که سرطان گسترش يافته است، ممکن است لازم باشد بخشي از روده بزرگ يا مقعد را برداريم. ميزان بهبودي در جراحي بسيار زياد است.
اگر تومور به قسمت هاي مختلف بدن پخش شده باشد، جراحي درمان کننده سرطان نيست، اما مي تواند تومورهاي اضافي را بردارد و علائم سرطان را کاهش دهد.
درمان سرطان کولورکتال به شرح زير است:
هنگامي که سرطان در مرحله 3 باشد، گاهي اوقات درمان مي شود.
معمولا هيچ علامتي براي اين سرطان وجود ندارد. براي اين منظور بهترين کار غربالگري (کولونوسکوپي) مي باشد.هرچه قدر زودتر سرطان را تشخيص دهيم، درمانش بهتر خواهد بود. سرطان که پيشرفت کند، بيمار ممکن است متوجه خون در مدفوع خود شود، درد شکم داشته باشد، تغيير اجابت مزاج داشته باشد (گاهي يبوست و گاهي اسهال داشته باشد)، کاهش وزن بدون دليل داشته باشد و احساس خستگي کند. زماني که اين علائم ظاهر مي شوند، تومور بزرگ شده است و درمان سخت تر است.
کولونوسکوپي واقعي: از آنجايي که نمي توان متوجه اين سرطان شد (علامتي ندارد)، لذا غربالگري تنها راه تشخيص آن مي باشد. در آغاز سن 50 سالگي، بيشتر مردم بايد کولونوسکوپي را هر 10 سال يک بار انجام دهند. در روش کولونوسکوپي، براي بررسي روده بزرگ و راست روده، يک دوربين کوچک را وارد روده مي کنند. اين آزمايش تنها تومورها را مشخص نمي کند، بلکه پوليپ ها را از بدن خارج مي کند و به اين وسيله از سرطان کولورکتال جلوگيري مي شود.
کولونوسکوپي مجازي: در کولونوسکوپي مجازي، با استفاده از سي تي اسکن، تصاوير سه بعدي از کولون (روده بزرگ) گرفته مي شود و از دوربين استفاده نمي شود. با اين روش مي توان پوليپ و ديگر ناهنجاري ها را ديد، ولي پوليپ ها را نمي توان از بين برد، در حالي با کولونوسکوپي واقعي مي توان پوليپ ها را از بدن خارج کرد.
عکسبرداري با اشعه ايکس از روده بزرگ: در اين روش، با استفاده از يک مايع گچي به نام باريوم مي توان پوليپ ها، تومورها و تغييرات بافت داخل روده بزرگ و مقعد را ديد.
همانند کولونوسکوپي مجازي، هر گونه ناهنجاري که با اين روش ديده مي شود نياز به پيگيري با کولونوسکوپي واقعي دارد.
راه هاي تشخيص سرطان کولورکتال: اگر آزمايش نشان داد که توموري وجود دارد، قدم بعدي بيوپسي (نمونه برداري از بافت روده) مي باشد. با کولونوسکوپي، پزشک پوليپ ها و نمونه بافت هاي غيرعادي را از روده بزرگ برمي دارد. سپس اين بافت ها را در زير ميکروسکوپ نگاه مي کند تا ببيند سرطاني شده اند يا نه.