اختلالات تکلم در اثر ضايعات مراکز تکلمي واقع در نيمکره هاي مغزي يا هسته هاي خاکستري قاعدة مغز، اختلالات مخچه اي و بيماريهاي درگيرکننده عضلات زبان و حلق و حنجره به وجود مي آيند. علل عمدة اختلالات تکلم عبارتند از:

• بيماريهاي عروقي مغز
• ضربه هاي مغزي
• زوال عقل
• بيماري پارکينسون
• تومرهاي مغزي
• عفونتهاي مغزي
• بيماريهاي مخچه اي
• بيماري ام اس
• نرسيدن اکسيژن به مغز

هيجان و استرس موجب تشديد لکنت زبان مي شوند. لکنت زبان و تأخير در تکلم زمينة ارثي دارد. در بعضي خانواده ها تکلم در زمان مقرر شروع نمي شود. محل ضايعه در مغز و نوع اختلال تکلم در تعيين پيش آگهي اختلال تکلم نقش دارند.

عوامل متعددي مي توانند نارواني هاي گفتاري کودکان را تشديد نمايند. سرعت گفتاري زياد والدين و عجلة آنها در صحبت کرد باعث شديدتر شدن مشکل گفتاري کودک مي گردد. - وجود اضطراب و تنش در محيط خانواده باعث ناامني عاطفي کودک شده و نارواني هاي گفتاري وي را افزايش مي دهد. - عصبانيت، خستگي، ناراحتي، ترس، نگراني کودک و تنبيه وي، نارواني هاي گفتاري کودک را تشديد مي کند.

عوامل بهبودي در اختلالات تکلم عبارتند از:
• سن بيمار: هرچه سن بيمار کمتر باشد شانس بهبود زيادتر است
• وسعت ضايعه: هرچه ضايعه محدودتر و کوچکتر باشد شانس بهبود بيشتر است.

بيمايهاي زمينه اي - برخي از کودکان در دوران فراگيري گفتار، به نارواني هاي طبيعي مبتلا مي شوند که در صورت برخورد مناسب از سوي والدين و اطرافيان، اين ناروانيهاي طبيعي خود به خود بر طرف مي شوند. - نارواني هاي طبيعي دوران کودکي بيشتر بين سنين 6-2 سالگي اتفاق مي افتد و علايم آن عبارتند از: تکرار کلمات يا بخشهايي از کلمات، مکث کردن بين بيان کلمات، مِن مِن کردن در حين گفتار و در موارد نادر کشيده گفتن کلمات. - بهترين نوع واکنش به نارواني هاي طبيعي گفتار کودکان، بي توجهي آگاهانه از سوي والدين است، به نحوي که کودک متوجه نارواني هاي گفتارش نشود. - دادن تذکرات اصلاحي نظير: آرام صحبت کن، فکر کن بعد حرف بزن، عجله نکن، و غيره باعث آگاه شدن کودک از وجود مشکل شده باعث اضطراب و نگراني کودک مي شود و نارواني هاي وي را تشديد مي کند. - در صورت بروز واکنش هاي مناسب از سوي والدين و اطرافيان، نارواني هاي گفتار کودک بعد از گذشت 6-2 ماه بدون نياز به درمان خاصي برطرف مي شود.

در صورت بروز نارواني در گفتار کودک، در اولين فرصت با يک آسيب شناس گفتار و زبان مشورت نماييد. - وجه تمايز نارواني هاي طبيعي و غيرطبيعي در نوع ويژگيهايي است که فرد مبتلا به آن از خود نشان مي دهد. مهمترين تفاوت بين نارواني طبيعي و غير طبيعي، تکرار زياد صداهاي کلمات به ويژه صداهاي اول کلمات، کشيده گويي، قفل شدن کلام، و انقباضهاي عضلاني و حرکات اضافه در بدن فرد مبتلا مي باشد. - لکنت يکي از انواع نارواني هاي غير طبيعي گفتاري است که فرد مبتلا به آن در حين گفتار دچار گيرهاي شديد، تکرارهاي فراوان، مکث هاي طولاني، کشيده گويي و حرکات اضافه مي شود که وي را از صحبت کردن منصرف مي کند.