منشاء تومورهاى کارسينوئيد دستگاه گوارش از روده? قدامى (foregut)، 5%؛ روده? ميانى (midgut)، 88%؛ و روده? خلفى (hindgut)، 6%است. بيشتر کارسينوئيد‌هاى همراه MEN منشاء روده? قدامى دارند. کارسينوئيد‌هاى روده? ميانى سروتونين و ماده? P توليد مى‌کنند؛ کارسينوئيد‌هاى روده? قدامى و روده? خلفى سروتونين توليد نمى‌کنند، ولى اغلب حاوى گاسترين، سوماتوستاتين، پلى‌پپتيد پانکراسي، و گلوکاگون هستند. آپانديس شايع‌ترين محل تومورهاى کارسينوئيد است، و روده? باريک دومين ميزان شيوع را دارد؛ تومورهائى که از ايلئوم منشاء مى‌گيرند، حدود 10 برابر تومورهاى با منشاء ژژونوم شايع هستند.

عوارض آن بصورت برافروختگي، اسهال، درد شکم، تاکيکاردي، هايپرتانسيون و هايپوتانسيون، علائم شبيه آسم، علائم قلبي شامل علائم اختلال دريچه اي و گرفتاري آندوکارد قلب راست، بيهوشي، شوک و مرگ ممکن است تظاهر بکند.

تمام تومورهاى کارسينوئيد قابل دسترسى در روده? باريک، مزانتر، و حفره? صفاقى بايد برداشته شوند. متاستازهاى کبدى لوکاليزه بايد برداشته شوند. سيپروهپتادين، آنتى‌هيستامينى که گيرنده‌هاى هيستامين H1 و سروتونين 1 و سروتونين 2 را مهار مى‌کند، براى کنترل اسهال مفيد است. اکترئوتايد باعث مهار ترشح هورمون‌هاى گوارشى مى‌شود؛ اين دارو در سندرم کارسينوئيد باعث تسکين گرگرفتگي، خس‌خس، و اسهال شديد مقاوم به ديگر اقدامات مى‌شود.

تومورهاى کوچک معمولاً بدون نشانه هستند. حدود 10% بيماران دچار کارسينوئيدهاى روده? باريک با سندرم کارسينوئيد مراجعه مى‌کنند. مواد فعال بيولوژيکى که از کارسينوئيدها ترشح مى‌شوند، معمولاً توسط کبد غيرفعال مى‌شوند، ولى متاستازهاى کبدى يا کارسينوئيدهاى برونشى يا تخمدانى اوليه اين مواد را مستقيماً به گردش خون عمومى - يعنى جائى‌که باعث توليد نشانه‌ها مى‌شوند - ترشح مى‌کنند. تقريباً در تمام موارد سندرم کارسينوئيد، توليد سروتونين به مقادير زياد اتفاق مى‌افتد؛ اين ماده مسئول سهم عمده‌اى از اسهال در اين بيماران است.