تشنج ناشي از تب شايع ترين نوع تشنج در کودکان است . حدود 3تا4درصد کودکان با سن کمتر از 6 سال دچار اين نوع تشنج مي‌­شوند . اين نوع تشنج هميشه به همراه تب بالا و در سنين 6 ماهگي تا 6 سالگي اتفاق مي‌‌افتد و به ندرت ممکن است بعد از سن 6 سالگي نيز تکرار شود ولي بيشترين شيوع آن در يک تا دو سالگي است که بيشتر به دليل بروز عفونت‌هاي گوارشي، تنفسي و ادراري در اين سنين بروز مي‌­کند. از اين رو در هر کودک مبتلا به تشنج ناشي از تب بايد کانون تب مشخص و درمان شود. همچنين تشنج وابسته به تب داراي اين خصوصيات است:

• تقريباً هرگز قبل از 6 ماهگي و پس از 6 سالگي اتفاق نمي افتد.
• هرگز عفونت يا بيماري مغزي که بتواند باعث تشنج شود، وجود ندارد.
• به جز تب، هيچ عامل ديگر به وجود آورنده تشنج، وجود ندارد.
• تقريباً هرگز ضايعه عصبي، جسمي و روحي در اثر آن به وجود نمي آيد.
• معمولاً در ساعات اوليه افزايش درجه حرارت بدن اتفاق مي افتد.
• با کاهش تب، تشنج نيز کنترل مي شود.

مثل بيشتر بيماري‌ها تشنج ناشي از تب نيز تحت تأثير ارث است اما تأثير آن چندان زياد نيست. اين در حالي است که تب بسيار شديد (بالاتر از 41 درجه ي سانتيگراد) در بسياري از افراد (در هر سني) باعث بروز تشنج مي شود. علت اين مسئله احتمالاً افزايش حساسيت و تحريک پذيري سلول‌هاي عصبي مغز است اما آنچه که به عنوان بيماري تشنج ناشي از تب شناخته مي شود، با اين مسئله متفاوت است چرا که اين نوع تشنج در تب‌هاي پايين تر از 41 درجه سانتيگراد اتفاق مي افتد و فقط هم در کودکان کمتر از 6 سال بروز مي کند. همچنين هر نوع تبي نمي تواند موجب اين بيماري شود. در عين حال، يکي از علل اصلي و مهم تشنج (در هر سني) عفونت پرده‌هاي مغز (موسوم به مننژيت) و گاهي عفونت بافت مغز(موسوم به آنسفاليت) است و اين حالت، اکثرا همراه با تب است و در چنين حالتي هرگز اصطلاح تشنج ناشي از تب به کاربرده نمي شود. به عبارت ديگر يکي از شرايط اصلي براي اين که بگوييم کودکي در اثر تب تشنج کرده است، اين است که مغز عفونت نکرده باشد.

معمولا تشنج ناشي از تب خوش خيم بوده و عارضه اي به جا نمي‌‌گذارد مگر در مواردي که طول بکشد، تکرار شود و يا کودک معاينه عصبي غير طبيعي داشته باشد که در اين صورت نياز به استفاده از دارو‌هاي ضد تشنج مثل فنوباربيتال يا سديم والپورات به مدت يک تا سه سال دارد. در موارد بسيار نادر (فقط 2 درصد) هم تزريق واکسن مي تواند موجب تشنج وابسته به تب شود. اين حالت بيشتر متعاقب واکسن سه گانه( يک تا دو روز بعد از آن) و يا سرخک( گاهي 7 تا 10 روز بعد از آن) اتفاق مي افتد. البته در صورتي هم که زمينه اين بيماري در کودک شما وجود داشته باشد با تجويز استامينوفن توسط پزشک و جلوگيري از تب(همزمان با تزريق واکسن) احتمال بروز چنين حالتي تقريبا از بين خواهد رفت.

والدين بايد هنگام بروز تشنج خونسردي خود را حفظ کنند، کودک را به پهلو خوابانيده و چنانچه در د‌هان او ماده غذايي و يا ترشحي وجود دارد به آهستگي خارج کنند. همچنين از پاشيدن آب به صورت و يا تحريک وي خودداري شود. با استفاده از شياف استامي‌نوفن و کم کردن پوشش کودک درجه حرارت کودک را کنترل کنيد. در صورت لزوم مي‌‌توان از تن شويه با آب ولرم نيز استفاده کرد که در اين مورد پنبه يا پارچه اي نرم آغشته به آب ولرم را به مدت يک ساعت در نواحي دور گردن و زير بغل کشاله ران کشيده تا درجه حرارت کودک به حد طبيعي برسد. پس از ورود به بيمارستان در صورت ادامه تشنج تجويز ديازپام از طريق وريدي و يا مقعدي موجب کنترل تشنج خواهد شد.

معمولا تشنج در اولين ساعات بروز تب پديدار شده و گاهي حتي والدين متوجه تب کودک نمي‌‌شوند و پس از وقوع تشنج متوجه تب کودک مي‌‌شوند . تشنج به صورت از دست رفتن ناگهاني هوشياري، قفل شدن فک، سياه شدن دور لب، سفت شدن تمام بدن و به دنبال آن حرکاتي شبيه دست و پا زدن بروز مي‌‌کند. حمله تشنج معمولا کوتاه مدت بوده و در عرض يک تا دو دقيقه برطرف مي‌‌شود و به ندرت ممکن است حرکات تشنجي در يک طرف بدن و يا فقط در چشم‌ها باشد که در اين موارد علامت خطرناکي است و نياز به بررسي بيشتري دارد. هر چه تشنج در سنين پايين­تر بروز کند، احتمال تکرار آن بيشتر است.

بهترين روش پيشگيري از تشنج ناشي از تب اين است که در صورت بروز تب در کودک بلافاصله‌ اقداماتي‌ جهت‌ پايين‌ آوردن‌ تب‌ انجام‌ دهيد و اگر در زماني کوتاه تب قطع نشد به پزشک مراجعه کنيد تا از بروز عوارض احتمالي مثل عقب‌ماندگي‌ ذهني‌، تأخير در رشد و نمو و يا ناهنجاري‌‌هاي‌ رفتاري‌ پيشگيري شود.