پوليپ­‌ها رشد غيرطبيعي بافت هستند که در هر عضوي از بدن که داراي رگ خوني است، مي‌‌توانند بروز کند. پوليپ‌هاي معده روي ديواره داخلي معده رشد مي‌‌کنند. اين نوع پوليپ‌ها به ندرت ايجاد شده و معمولا هم در افراد پير ديده مى‌شوند. پوليپ‌‌هاى معده براساس هيستولوژى به سه گروه، هيپرپلاستيک، آدنوماتو و التهابى تقسيم مى‌شوند. پوليپ‌‌هاى هيپرپلاستيک که 80درصد موارد را تشکيل مى‌دهند، يک رشد بيش از حد اپى‌تليوم طبيعى هستند. اين پوليپ‌‌ها، نئوپلاسم‌ واقعى نيستند و هيچ ارتباطى به سرطان معده ندارند. حدود 30درصد پوليپ‌‌هاى آدنوماتو، يک ناحيه آدنوکارسينوما دارند و در 20درصدبيماران دچار پوليپ آدنوماتوى خوش‌خيم، آدنوکارسينوم در ساير قسمت‌‌هاى معده يافت مى‌شود.

بسياري از پوليپ‌هاي معده زمينه ژنتيکي دارند و معمولا با افزايش سن افراد بروز مي‌‌کنند. به عنوان مثال اگر در خانواده اي بيشتر از دو نفر دچار پوليپ‌هاي دستگاه گوارش شوند، بايد به پوليپ‌هاي خانوادگي مشکوک شويم و آن‌ها را تحت مراقبت جدي قرار دهيم.

بيشتر پوليپ‌هاي معده غير سرطاني هستند ولي بعضي از انواع آن باعث سرطان معده مي‌‌شوند. بنابراين براي تشخيص سرطاني بودن پوليپ، بايد از آن نمونه برداري شود. از طرفي با افزايش اندازه پوليپ آدنوماتو، خطر سرطان افزايش مى‌يابد. حدود 10درصد پوليپ‌‌هاى آدنوماتوى خوش‌خيم نيز در پيگيرى‌‌هاى طولانى‌مدت دچار تغييرات بدخيمى مى‌شوند.

براي تعيين خط مشي درماني پوليپ بايد ابتدا نمونه برداري کرد تا بعد از مشخص شدن نوع پوليپ درمان اختصاصي آن را شروع کرد. به عنوان مثال پوليپ آدنوما به علت ريسک بالاي تبديل به بدخيمي‌‌نياز به جراحي دارد حال آنکه پوليپ فوندوس که در اثر مصرف طولاني مدت دارو‌هاي مهارکننده پمپ هيدروژن نيز مي‌تواند ايجاد شود عموما به درمان نياز ندارد.در پوليپ ‌هايپرپلاستيک نيز در صورت نياز به درمان، التهاب يا عفونت ايجادکننده پوليپ را درمان مي‌کنند.

علائم پوليپ معده عبارتند از: درد و سوزش معده، تهوع، استفراغ و خونريزي معده. البته در بيشتر موارد، پوليپ معده علامتي ندارد.

• ورزش کردن و فعاليت‌‌هاي بدني منظم
• داشتن رژيم غذايي سالم
• ترک سيگار و الکل
• بعد از 50 سالگي و اگر سابقه خانواذگي وجود دارد قبل از آن بايد آزمايشات مربوطه انجام و بعد طبق پيشن‌هاد پزشک به صورت دوره اي اين کار تکرار شود.