استئوميليت Osteomyelitis به معناي التهاب استخوان است و چون علت التهاب استخوان در اغلب قريب به اتفاق موارد عفونت است در عمل، استئوميليت به معناي عفونت استخوان است. استئوميليت يا عفونت استخوان يک بيماري جدي و خطرناک است که نياز به درمان فوري دارد. نام‌هاي ديگر استئوميليت عبارتند از ورم استخوان، کورک استخوان، التهاب مغز استخوان. تمام استخوان‌هاي بدن ممکن است دچار عفونت شوند. عفونت استخوان دو نوع حاد و مزمن دارد. استئوميليت حاد يا عفونت حاد استخوان به مواردي ميگويند که علائم بيمار در عرض چند روز ايجاد شده و شدت ميگيرد. اين بيماري بيشتر در کودکان و نوجوانان و بيشتر در پسران ديده ميشود.

ميکروب هاي مختلفي ميتوانند موجب استئوميليت يا عفونت استخوان شوند ولي شايعترين آنها که باکتري به نام استافيلوکک طلايي است که در 80 درصد موارد علت بوجود آورنده عفونت است. باکتري هاي ديگر مانند استرپتوکک، پنوموکک، اي کولاي، سالمونلا و بروسلا هم ميتوانند علت استئوميليت باشند. گاهي عفونت استخوان به علت عفونت قارچي استخوان بوجود ميايد. در کودکان مبتلا به اين بيماري، اغلب استخوان‌هاي بلند تحت تاثير قرار مي‌گيرند و در افراد بزرگسال، مهره‌ها و لگن مورد تاثير واقع مي‌شوند.استئوميليت بحراني و حاد، همواره مي‌تواند در کودکان رخ دهد.وقتي افراد بزرگسال تحت تاثير قرار مي‌گيرند، مي تواند به علت مقاومت ضعيف شده? ميزبان باشد.سوء مصرف دارو به صورت درون وريدي، دندان روت کانال(عصب‌کشي) شده که منجر به عفونت آن مي‌شود.

استئوميليت در 1 تا 3 درصد بيماران به صورت يک بيماري درآميخته با توبرکلوسيس ريوي در مي‌آيد، در اين حالت، باکتري از راه سيستم گردش خوني به استخوان نفوذ مي‌کند و اول از همه به علت غلظت بالاي اکسيژن، رطوبت بين مفصلي يا همان زلال را آلوذه مي‌کند و سپس به استخوان مجاور نفوذ کرده و آن را آلوده مي‌کند واستئوميليتي که بر پايه? انتقال از راه گردش خوني است، را مي‌توان در کودکان مشاهده کرد و بالغ بر 90 درصد اين نوع از استئوميليت را استافبلو کوکوس ارئوس عامل مي‌شود. در کودکان کمتر از هفت سال، عوامل اين بيماري عبارتند از :S.Aureus، استرپتوکوکي نوع B(رايج‌ترين نوع)، E.Coli.

در افراد بزرگسال رايجترين عامل استئوميوليت، بي پناه بودن استخوان آسيب ديده در برابر عفونت مي‌باشد.استافيلو کوکوس ارئوس رايج‌ترين نوع باکتري در استئوميليت‌هايي است که از سرايت کردن عفونت از محل اسيب ديدگي به وجود مي‌آيد، اما باکتري بي‌هوازي و ارگانيسم‌هاي گرم منفي از جمله سودوموناس آئروژينوزا و سراشيا و نيز E.Coli، رايج هستند.ميوکوتيک سيستميک (هنگامي که ارگانيسم قارچ بر دستگاه دفاعي بدن غلبه کرده و موجب عفونت مي‌شود)نيز از عوامل استئوميليت است.

عفونت استخوان يا استئوميليت در هر فردي مي¬تواند بوجود آيد با اين حال شرايط زير زمينه بروز آن را آماده¬تر مي¬کنند:

• شکستگي يا خونريزي در داخل استخوان
• وجود پروتز يا پيچ و پلاک فلزي در داخل استخوان بدنبال عمل جراحي قبلي
• عمل جراحي اخير در استخوان
• ضعيف بودن سيستم ايمني مانند ابتلا به ايدز، مصرف داروهاي شيمي درماني يا حاوي کورتن و يا نارساسس مزمن کليه، کبد يا قلب
• مصرف مواد مخدر تزريقي يا اعتياد به الکل
• سابقه قبلي عفونت استخوان
• اختلال در حس لمس پوست و به¬دنبال آن زخم هاي پوستي و سپس عفونت استخوان، بطور مثال در ديابت

استئوميليت يک بيماري جدي و خطرناک است که نياز به درمان فوري دارد. و در غير اين صورت ميتواند منجر به قطع عضو شود.

اين بيماري يک اورژانس ارتوپدي-پزشکي است. اصول درمان بر تجويز طولاني آنتي بيوتيک قوي (گاه ماه‌ها) و دبريدمان استوار است. درمان استئوميليت مزمن دشوار است. آنتي‌بيوتيک‌هايي مانند وانکومايسين، سفالوسپورينهاي نسل سوم و چهارم و... مفيدند.

در ورم حاد استخوان تب، درد، تورم، قرمزي، گرمي و احساس درد با لمس برروي استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حرکت دادن مفصل مجاور آن‌. مفاصل مجاور ناحيه مبتلا نيز ممکن است دچار التهاب (قرمزي، گرمي و تورم) باشند، احساس ناخوشي عمومي. در کودکاني که هنوز قادر به تکلم نيستند، وجود درد به صورت امتناع از حرکت دادن اندام، خودداري از راه رفتن، لنگيدن هنگام راه رفتن يا جيغ‌زدن هنگام لمس يا حرکت دادن عضو مبتلا، نشان داده مي‌شود.

در ورم استخوان مزمن ، خروج چرک از طريق آبسه پوستي، بدون تب يا درد شديد را ممکن است شاهد باشيم (گاه همراه با علائم ورم استخوان حاد). همچنين در ورم استخوان مزمن بخش‌هايي از استخوان بافت‌مرده مي‌شوند. بدن در اطراف اين بخشهاي بافت‌مرده شروع به استخوان‌سازي مي‌کند و گريبانه‌اي از استخوان پديد مي‌آورد. اين نما از نکات متمايزکننده اصلي بين ورم استخوان مزمن و حاد است.در آزمايشگاه لکوسيتوز (افزايش گلبول‌هاي سفيد خون)، افزايش سطح آنزيمهاي ليز استخواني و... داريم. گاه کشت مغز استخوان مثبت است.در راديولوژي ورم استخوان مزمن ما کانون‌هاي تخريب شده استخوان همراه با حلقه‌هاي سفت‌شده (اسکلروز) را داريم. تشخيص اين بيماري بيشتر بر مبناي راديولوژي صورت مي‌گيرد و در گرافي نتايج به صورت يک چرخه? ليتيک با يک حلقه? اسکلروزيس همراه است. دقيقترين و حساس ترين روش تشخيص اين بيماري ام آر آي است که در موارد خاصي همچون زخم پاي ديابتي و عفونتهاي ستون فقرات از آن استفاده مي شود.

مصرف مواد مخدر تزريقي يا اعتياد به الکل فرد را مستعد اين بيماري ميکند. مراقب عفوني شدن زخمها و محلهاي جراحي باشيد.