کودکان با يکي از دو راه ( سزارين يا زايمان طبيعي ) مي توانند وارد اين جهان شوند زنان باردار هم مي تواند زايمان طبيعي يا زايمان با عمل سزارين داشته باشند اما هدف نهايي اين است که با خيال راحت يک نوزاد سالم متولد شود در برخي موارد، سزارين به دلايل پزشکي که زايمان طبيعي خطرناک باشد برنامه ريزي مي شود.

مادر ممکن است يک وضعيت پزشکي مانند ديابت، فشار خون بالا، يک عفونت مانند HIV يا تبخال و يا او ممکن است دچار مشکلات مربوط به جفت در دوران بارداري باشد که سزارين براي او برنامه ريزي مي شود سزارين نيز ممکن است در شرايط خاصي، از قبيل يک نوزاد بسيار بزرگ در يک مادر با يک لگن کوچک لازم باشد و يا اگر سر نوزاد در يک موقعيت براي زايمان طبيعي نباشد زايمان به صورت سزارين انجام مي شود.

گاهي اوقات تصميم توسط متخصص براي انجام يک سزارين برنامه ريزي نشده است و آن به دلايل اضطراري انجام مي شود زيرا سلامت مادر، نوزاد و يا هر دو آنها در معرض خطر است اين ممکن است به دليل يک مشکل در دوران بارداري رخ دهد و يا پس از رفتن زن به اطاق زايمان اتفاق مي افتد مثلا اگر پيشرفت زايمان خيلي کند و يا اکسيژن کافي به نوزاد نرسد تصميم به سزارين گرفته مي شود.

در برخي موارد سزارين به صورت انتخابي توسط مادر به دلايل غير پزشکي درخواست مي شود مثلا مادر قبلاً يک زايمان واژينال پيچيده داشته و اکنون درخواست سزارين دارد.

اگر چه سزارين به طور کلي ايمن در نظر گرفته مي شود اما سزارين داراي خطرات اضافي در مقايسه با زايمان طبيعي است زيرا سزارين يک جراحي بزرگ است و شامل باز کردن شکم زن باردار و درآوردن کودک از رحم او است.

از آنجا که سزارين مادران در بار اول اغلب منجر به تکرار سزارين در حاملگي هاي آينده مي شود به طور کلي زايمان طبيعي ارجح ترين روش زايمان است و در ايالات متحده از هر سه نوزاد دو نفر با زايمان طبيعي به دنيا مي آيند.

رفتن به اطاق زايمان و داشتن يک زايمان طبيعي يک فرايند طولاني است که مي تواند کار فيزيکي خسته کننده و سخت براي مادر باشد اما يکي از مزاياي زايمان طبيعي کوتاه کردن زمان اقامت در بيمارستان و بازيابي در مقايسه با سزارين است.

طول بستري شدن در بيمارستان براي يک زن پس از يک زايمان طبيعي بين 24 و 48 ساعت است و يک زن ممکن است بيمارستان را زودتر از مدت زمان مجاز ترک نمايد.

زناني که زايمان واژينال دارند از يک عمل جراحي بزرگ و خطرات مرتبط با آن، مانند خونريزي شديد، زخم، عفونت، واکنش به بيهوشي و درد طولاني دور مي شوند و از آنجايي که يک مادر گيجي کمتري نسبت به سزارين دارد او مي تواند نوزاد را نزد خود نگه داريد و هر چه زودتر شروع به تغذيه با شير مادر کند.

در طول يک زايمان طبيعي، خطر کشش و پارگي پوست و بافت اطراف مهبل در حالي که جنين از مجراي زايمان حرکت مي کند وجود دارد اگر کشش و پارگي شديد باشد يک زن ممکن است نياز به بخيه داشته باشد و يا اين مي تواند سبب ضعف و يا صدمه به عضلات لگن که عملکرد ادرار و مدفوع را کنترل بشود.

برخي مطالعات نشان داده اند که زناني که زايمان طبيعي دارند بيشتر احتمال مشکلات با روده يا بي اختياري ادرار نسبت به زنان سزاريني داشته اند آنها همچنين ممکن است بيشتر مستعد ابتلا به نشت ادرار هنگامي سرفه، عطسه و يا خنده باشند.

پس از زايمان طبيعي، يک زن نيز ممکن است درد طولاني در کف لگن منطقه بين واژن و مقعد را تجربه کند.

يکي از مزيت ها براي نوزاد در زايمان طبيعي شروع تغذيه زودتر با شير مادر است.

در طول زايمان طبيعي، عضلاتي که در فرايند درگير هستند به مايع موجود در ريه هاي نوزاد فشار وارد کرده و سبب خروج مايع از ريه هاي نورزاد مي شود اين به نفع نوزاد است زيرا باعث مي شود که نوزادان در هنگام تولد کمتر از مشکلات تنفسي رنج ببرد نوزادان متولد شده از طريق واژن نيز يک دوز اوليه باکتري هاي خوب از طريق کانال تولد مادر دريافت مي کنند که ممکن است سيستم ايمني بدن نوزاد را افزايش و از روده آنها محافظت کند.

اگر يک زن زايمان طولاني داشته و يا در صورتي که کودک براي زايمان طبيعي درشت باشد کودک ممکن است در طول فرايند تولد خود داراي يک پوست سر آسيب ديده و يا دچار شکستن استخوان ترقوه شود.

اگر يک زن واجد شرايط يک زايمان طبيعي نيست سزارين مزاياي بسياري براي او دارد.

ممکن است خطر ابتلا به بي اختياري ادرار کاهش يابد.

ممکن است خطر ابتلا به اختلال عملکرد جنسي براي اولين سه ماه پس از زايمان کاهش يابد.

خطر محروميت از اکسيژن به کودک در هنگام تحويل کاهش مي يابد.

خطر تروما به هنگام تولد در اثر عبور از مجراي زايمان و يا استفاده از فورسپس کاهش مي يابد.

با اين حال، اگر زن باردار مي داند که به سزارين نياز دارد تولد با جراحي مي تواند در پيشبرد برنامه ريزي هاي او موثر باشد.

زني که سزارين مي شود در مقايسه با يک زن که داراي يک زايمان طبيعي داشته به طور معمول دو تا چهار روز به طور متوسط در بيمارستان باقي مي ماند داشتن سزارين همچنين خطر شکايت فيزيکي مانند درد در محل برش و درد طولاني مدت را افزايش مي دهد.

در سزارين افزايش خطر از دست دادن خون و خطر عفونت است زيرا روده يا مثانه مي تواند در طول عمليات مجروح و يا ممکن است يک لخته خون تشکيل مي دهند.

بررسي يک مطالعه نشان داد زناني که سزارين داشته اند تمايل کمتري در شروع تغذيه با شير مادر در اوايل، نسبت به زناني با زايمان طبيعي داشته اند.

دوره بهبود پس از سزارين نيز به دليل درد و ناراحتي در شکم، پوست و اعصاب اطراف محل برش و ترميم جاي زخم جراحي اغلب به حداقل دو ماه زمان نياز دارد.

زنان با احتمال سه برابر بيشتر در زايمان سزارين نسبت به زايمان طبيعي، عمدتاً به دليل لخته شدن خون، عفونت و عوارض ناشي از بيهوشي فوت مي کنند.

هنگامي که يک زن براي اولين بار سزارين مي شود او با احتمال بيشتر در زايمان هاي آينده اش سزارين مي شود او همچنين ممکن است در معرض خطر بيشتري از عوارض حاملگي بعدي باشد که بيشتر به علت اسکار در محل پارگي رحم و اختلالات جفت مي باشد خطر مشکلات جفت با هر سزارين افزايش مي يابد.

خطر آسيب به روده يا مثانه مادر وجود دارد.

خطر عوارض از بيهوشي (ذات الريه، واکنش هاي آلرژيک، فشار خون پايين) وجود دارد.

نوزادان متولد شده با عمل سزارين با احتمال بيشتري به مشکلات تنفسي در هنگام تولد و حتي در دوران کودکي، مانند آسم گرفتار مي شوند آنها همچنين ممکن است در معرض خطر بيشتري براي تولد نوزاد مرده باشند.

همچنين ممکن است هنگام برش رحم به نوزاد آسيب برسد.

خطر نمره آپگار پايين براي کودک وجود دارد.

برخي از مطالعات نيز نشان داده اند به دلايلي که هنوز مشخص نيست نوزاداني سزاريني در معرض خطر بيشتري براي چاقي در کودکي و حتي بزرگسالي هستند يک احتمال اين است که زناني که چاق هستند و يا مبتلا به ديابت بارداري هستند ممکن است با احتمال بيشتري سزارين مي شوند.