| معمولا هيچ علامتي براي اين سرطان وجود ندارد. براي اين منظور بهترين کار غربالگري (کولونوسکوپي) مي باشد.هرچه قدر زودتر سرطان را تشخيص دهيم، درمانش بهتر خواهد بود. سرطان که پيشرفت کند، بيمار ممکن است متوجه خون در مدفوع خود شود، درد شکم داشته باشد، تغيير اجابت مزاج داشته باشد (گاهي يبوست و گاهي اسهال داشته باشد)، کاهش وزن بدون دليل داشته باشد و احساس خستگي کند. زماني که اين علائم ظاهر مي شوند، تومور بزرگ شده است و درمان سخت تر است. کولونوسکوپي واقعي: از آنجايي که نمي توان متوجه اين سرطان شد (علامتي ندارد)، لذا غربالگري تنها راه تشخيص آن مي باشد. در آغاز سن 50 سالگي، بيشتر مردم بايد کولونوسکوپي را هر 10 سال يک بار انجام دهند. در روش کولونوسکوپي، براي بررسي روده بزرگ و راست روده، يک دوربين کوچک را وارد روده مي کنند. اين آزمايش تنها تومورها را مشخص نمي کند، بلکه پوليپ ها را از بدن خارج مي کند و به اين وسيله از سرطان کولورکتال جلوگيري مي شود. کولونوسکوپي مجازي: در کولونوسکوپي مجازي، با استفاده از سي تي اسکن، تصاوير سه بعدي از کولون (روده بزرگ) گرفته مي شود و از دوربين استفاده نمي شود. با اين روش مي توان پوليپ و ديگر ناهنجاري ها را ديد، ولي پوليپ ها را نمي توان از بين برد، در حالي با کولونوسکوپي واقعي مي توان پوليپ ها را از بدن خارج کرد. عکسبرداري با اشعه ايکس از روده بزرگ: در اين روش، با استفاده از يک مايع گچي به نام باريوم مي توان پوليپ ها، تومورها و تغييرات بافت داخل روده بزرگ و مقعد را ديد. همانند کولونوسکوپي مجازي، هر گونه ناهنجاري که با اين روش ديده مي شود نياز به پيگيري با کولونوسکوپي واقعي دارد. راه هاي تشخيص سرطان کولورکتال: اگر آزمايش نشان داد که توموري وجود دارد، قدم بعدي بيوپسي (نمونه برداري از بافت روده) مي باشد. با کولونوسکوپي، پزشک پوليپ ها و نمونه بافت هاي غيرعادي را از روده بزرگ برمي دارد. سپس اين بافت ها را در زير ميکروسکوپ نگاه مي کند تا ببيند سرطاني شده اند يا نه. |