تنگ شدن شريانهاي کليوي است که منجر به افزايش فشار خون رنوواسکولار ميشود.

پرفيوژن کم کليه محور رنين - آنژيوتانسين - آلدوسترون را فعال مى‌کند. خصوصيات بالينى پيشنهادکننده آن شروع هيپرتانسيون در سنين زير 30 و بالاى 50 سال، بروئى شکمى يا فمورال، آلکالوز هيپوکالميک، شروع حاد هيپرتانسيون يا هيپرتانسيون بدخيم و هيپرتانسيون مقاوم به درمان طبى است. هيپرتانسيون بدخيم مى‌تواند به‌دليل انسداد عروق کليوى هم باشد.

عوارض از انفارکتوس دردناک تا نارسائى حاد کليه (GFR، (ARF مختل، هماچورى يا اختلال عملکرد توبول‌ها گسترده است.

به‌نظر مى‌رسد رواسکولاريزاسيون به طريقه جراحى در ضايعاتى که مشخصه آترواسکلروز منشاء شريان است ارجح باشد. مهارکننده‌هاى ACE يا آنتاگونيست‌هاى گيرنده AII داروهائى ايده‌آل در هيپرتانسيون ناشى از تنگى شريان کليوى هستند. البته در بيمارى دو طرفه يا بيمارى يک کليه منفرد (مثل پيوند آلوگرافت) نبايد تجويز شود.