جفت سرراهي (Placenta Previa) يکي از مشکلات زايمان است. جنين از طريق بندناف به جفت متصل شده و مواد غذايي را از مادر دريافت مي‌‌کند. در حاملگي معمولا جفت در نيمه فوقاني رحم قرار دارد اما گاهي جفت در قسمت تحتاني رحم قرار مي‌‌گيرد و د‌ها‌نه رحم (سرويکس) که محل خروج جنين هنگام زايمان است را بطور کامل و يا ناقص مسدود مي‌‌کند. به اين حالت قرار گيري جفت، جفت سرراهي مي‌‌گويند که ممکن است کامل يا ناقص باشد. البته جفت سرراهي به خودي خود مشکلي براي جنين ايجاد نمي‌‌کند ولي گاهي به خاطر خونريزي‌ها‌ي شديد مادر، پزشک مجبور به انجام زايمان قبل از موعد مقرر است. با اين حال مرگ و مي‌ر اوايل نوزادي در جفت‌‌ها‌ي سرراهي بيشتر از 10درصد است.

هنوز علت روشني براي جفت سرراهي تاکنون تعريف نشده ‌است ولي به عنوان يک فرضيه ممکن است تشکيل غير طبيعي شبکه عروقي بستر اندومتر رحم ناشي از تروماي قبلي، جراحي يا عفونت عامل آن باشد. بنابراين ريسک فاکتور‌‌ها‌ي جفت سرراهي سابقه قبلي جفت سرراهي، چند قلوزايي (به دليل بزرگ شدن جفت)، سابقه سزارين قبلي، سابقه جراحي رحم و مصرف سيگار و مواد مخدر هستند. بر خلاف باور عموم سرکلاژ يا دوختن د‌ها‌نه رحم نقشي در حل مشکل جفت سرراهي ندارد.

يکي از بزرگترين نگراني‌‌ ها‌ در جفت سرراهي احتمال بروز خونروي شديد از مهبل هنگام زايمان و يا چند ساعت نخست پس از تولد نوزاد است. حتي خونريزي ممکن است به حدي سنگين باشد که جان مادر را تهديد کند. همچنين زايمان اورژانسي پيش از موعد و نارس بودن نوزاد و مشکلات مربوط به آن از ديگر عوارض جفت سرراهي محسوب مي‌شود.

جفت سرراهي از طريق اولتراسوند، چه در ويزيت‌‌ها‌‌ي پيش از زايمان و چه پس از دوره ي خونريزي واژينال قابل تشخيص است. از طرفي در سه ماهه سوم حاملگي اگر مادر خونريزي داشته باشد معمولاً دو تشخيص محتمل است:

1- جفت سرراهي

2- دکولمان يا کندگي جفت که اغلب خونريزي با درد و علايم استرس جنين همراه است.

در هر دو حالت مادر بايد سريع به بيمارستان منتقل شود. در جفت سرراهي به خصوص اگر هفته 37 به بعد باشد و خونريزي شديد باشد سزارين انجام مي‌‌شود. اگر جفت سرراهي به طور کامل د‌ها‌نه رحم را مسدود کند حتي بدون خونريزي نيز تنها‌ راه به دنيا آمدن کودک سزارين است. اگر هم سزارين به دليلي (از جمله عدم دسترسي به جراح) مقدور نباشد براي زايمان طبيعي (در موارديکه جفت سرراهي کامل نيست) در حالتي که سر نوزاد ابتدا قرار دارد بايد از فورسپس استفاده کرد و در شرايطي که پاي نوزاد ابتدا نزول مي‌‌کند (پرزانتاسيون بريج) بايد نگران آسيب لگني نوزاد بود. در مادراني که بارداري قبل از هفته سي ام باشد و مادر يا جنين دسترس نداشته باشند نياز به بستري نيست. به اين نوع استراحت، استراحت لگني مي‌‌گويند که مادر بايد تحت مراقبت ويژه قرار گيرد.

بجز سيگار و مواد مخدر بقيه موارد قابل پيشگيري نيست