شخصيت هيستريونيک يا نمايشي، يکي از انواع تيپ هاي شخصيت مي باشد که فرد مبتلا به آن به دنبال جلب توجه ديگران و خودنمايي است.. خصوصيات عمده ي اين تيپ شخصيتي، توجه طلبي افراطي و آرايش ظاهري براي جلب توجه و هم چنين داشتن رفتارهاي هيجاني و نمايشي است.از نظر اپيدميولوژي، شيوع اختلال شخصيتي نمايشي 3-2% است. در زنان نسبت به مردان شايع‌تر است، ولي احتمالاً اين اختلال در مردان کمتر تشخيص داده مي‌شود. اين اختلال با اختلال جسمي‌سازي، اختلال خلقي و استفاده از الکل مرتبط است.

مشکلات اوليه بين‌فردي ممکن است با رفتار نمايشي رفع شده باشند. پدري سختگير يا سرد و مادري اغواگر ممکن است به‌صورت يک الگو در اين بيماران باشد.

عوارض احتمالي به‌صورت اختلال جسمي‌سازي، اختلال تبديلي، اختلال تجزيه‌اي، اختلالات جنسي، اختلال خلقي و سوءمصرف مواد ديده شده است.

روان درماني:

اختلال شخصيت هيستريونيک نيز مانند ساير اختلالات رواني، قبل از هر نوع تجويز دارويي، بايد از طريق روان درماني بررسي و درمان شود. بهترين تکنيک روان درماني براي اين قبيل افراد، استفاده از فن روان تحليلي است که از آن طريق، در موقعيت ها و زواياي مختلف، از بيمار و رفتارهاي او فيلم گرفته مي شود، سپس بيمار به همراه روان شانس خود، به تماشاي فيلم مي نشيند و روان شناس، به آناليز رفتارها و علائم هشداردهنده ي بيمار مي پردازد. بيمار نسبت به وضعيت خود، بينش پيدا کرده و سپس به مقايسه ي اوضاع رواني و رفتاري خود با افراد عادي جامعه مي پردازد.

دارو درماني:

درمان دارويي، زماني قابل پي گيري است که در مرحله ي اول، درمان روان شناختي، جواب گوي مشکل فرد نباشد و دوم اين که اختلال فرد، با ساير اختلالات رواني هم چون اضطراب، شيدايي، افسردگي و ... همراه باشد که در اين حالت، از قرص هاي ضد اضطراب و افسردگي براي مهار رفتارهاي تنشي فرد استفاده مي شود. مسلما اگر اين وضعيت در حالت اختلال باشد بايد پيش از ازدواج درمان شود . و حتما با مشاورين ازدواج در ارتباط قرار گيرند. اين افراد مي توانند شديداً به کسي وابسته شوند، پر توقع باشند، نقش بازي کنند و رياکاري از خودشان نشان دهند، از اشک، از حملات غش، از خشم بدون کنترل، از دروغ يا هر حربه اي که لازم باشد بهره مي گيرند تا به هدفشان برسند.

جلب توجه ديگران، خودنمايي، در موقعيت‌هايي که کانون توجه نيست، احساس ناراحتي مي‌کند، فريب کاري، هيجانات را به‌طور سطحي و با تغييرات سريع ابراز مي‌کند، سبک گفتار او برداشت‌گرايانه و فاقد جزئيات است، سرزنش کردن ديگران، ناديده گرفتن احساسات ديگران، رقابت با ديگران، دروغ گفتن، خودداري از انجام مسئوليت با ادعاي فراموش کردن آن مسئوليت، دير کردن، دليل‌تراشي، به‌آساني تحت نفوذ ديگران و موقعيت قرار گرفتن يا تلقين¬پذيري، وابسته بودن به ديگران، احساسات ناپايدار، خود محوري، ترس از تنهايي، اعتماد به نفس پايين

پدري سختگير يا سرد و مادري اغواگر الگوهايي هستند که منجر به اين اختلال شخصيت ميشوند.