اختلالات انطباقـي ، واکنـش هاي غـيـر انطباقـي کوتـاه مـدت نسبـت بـه مـوضـوعاتي هستـنـد که شخص عادي آن را يک مصيبت شخصي و روانپزشک آن را يک استرس زاي رواني - اجتماعي مي دانـد . انتظار مي رود که اختلال انطبـاق مـدت کوتاهي پـس از رفع عامل استـرس زا بـرطرف شود و يا اگر پايدار مي ماند ، سطح جديدي از سازگاري حاصل شده باشد .

اختلالات انطباقي بر اثر موضوعات استرس زا ايجاد مي شوند. استرس زاها بيشتر رويدادهايي روزمره هستند که به کرات ديده مي شوند. مثل فقدان شخصي محبوب ، تغيـيـر شغل يا تغيـيـر وضعيت مالي ، اختلالات انطباق يکي از شايع تـريـن تشخيص روان پزشکي در بيماراني است که به دليل مشکلات جراحي و طبي بستـري شده اند .

اختلال انطباقي ممکن است توام با خلق افسرده ، اضطراب ، آشفتگي رفتاري و هيجاني باشد

روان‌درماني همراه با روش‌هاي ديگر از قبيل بيوفيدبک، تکنيک‌هاي آرميدگي و هيپنوتيسم براي خلق مضطرب.

دارو درماني:

بيماران را مي‌توان با داروهاي ضداضطراب يا ضدافسردگي (بسته به نوع اختلال انطباقي) درمان کرد.

پريشاني قابل توجه که نسبت به آنچه از عامل استرس‌زا انتظار مي‌رود بيشتر است، اختلال قابل توجه در عملکرد اجتماعي يا شغلي (تحصيلي)، علايم بيانگر سوگ نيستند، هنگامي‌که عوامل استرس‌زا (يا نتايج آن) پايان يابند، علايم بيش از 6 ماه به طول مي‌انجامند.

قابل پيشگيري نيست.