وقتي مکانيسم راه رفتن از حالت خودکار خارج شود، اشکال در طرز راه رفتن ايجاد مي ‌شود که به اصطلاح پزشکي اختلال gait نام دارد.15 درصد از افراد بالاي 60 سال و 20 تا 25 درصد افراد بالاي 80 سال دچار اين اختلال با علل نورولوژيک هستند. البته عوامل ديگري هم در ايجاد اين اختلال دخيل هستند مثل مشکلات استخواني ـ مفصلي و اختلالات بينايي.

عدم تعادل، گيجي يا سرگيجه همه مي توانند علائمي از ضايعه سيستم دهليزي باشند. ضايعه ممکن است محيطي ( مربوط به گوش ) يا مرکزي (‌مربوط به ساقه مغز ) باشد که توهم حرکتي ( سرگيجه ) ايجاد مي کند. ورودي هاي اطلاعاتي فراواني براي سيستم دهليزي وجود دارد که عبارتند از چشم ها، گوش ها، حس عمقي عضلات و مفاصل و مخچه و اختلال هر يک از ورودي ها و همچنين اختلالات اوليه لابيرنت و ارتباطات مرکزي آن مي توانند تعادل را تحت تاثير قرار دهند.

بيمار حالت تهوع داشته و احساس عدم تعادل مي ‌کند و گاهي به هنگام راه رفتن منحرف مي‌ گردد و حتي ممکن است سقوط کند.

قسمت ‌هاي مختلفي از مغز عمل راه رفتن را کنترل مي ‌کنند و يک پزشک متخصص مغز و اعصاب از طرز راه رفتن غير طبيعي مي ‌تواند به محل آسيب و نوع بيماري پي ببرد و درصورت امکان به بهبود بيماري کمک کند.

• تغيير در شنوايي و وجود و زور گوش
• عدم تعادل مرتبط با فعاليت ( حرکات سر، وضعيت بدن و چرخش در بستر )
• عدم تعادل در اثر تاريکي و بستن چشم ها

معاينه دقيق گوش و چشم و بررسي جهت رد پارکينسون اقداماتي هستند که ميتوانيم توسط آن در مراحا اوليه مشکل را شناسايي کنيم .

معاينه دقيق گوش و چشم و بررسي جهت رد پارکينسون اقداماتي هستند که ميتوانيم توسط آن در مراحا اوليه مشکل را شناسايي کنيم .