اختلالات در غذا خوردن به گروهي از اختلالات خطرناک گفته مي شود که فرد مبتلا به آنها ذهنش به شدت درگير غذا و وزن است به طوريکه نمي تواند بر مسائل مهم زندگي اش تمرکز داشته باشد . مثلا فرد از خوردن غذاي کافي امتناع مي‌کند، يا بيش از اندازه غذا مي‌خورد، يا پس از مصرف غذا اقدام به مصرف مسهل مي‌کند، يا عمدا استفراغ مي‌کند و يا ترکيبي از اختلالات فوق را داراست.اختلال خوردن، شامل افکار و رفتارهاي کنترل نشده اي است که الگوهاي بيمارگونه ي غذا خوردن را القاء مي‌کنند. زنان و مرداني که به اين اختلال دچارند، تصور غير واقعي و تحريف شده اي از بدن خود دارند. مثلا اين افراد هميشه فکر مي‌کنند که بيش از حد چاق هستند.

اصلي ترين انواع اختلالات خوردن عبارتند از انورکسيا نروزا(بي اشتهايي عصبي)، بوليميا نروزا(پرخوري عصبي) و اشتهاي کاذب (غذا خوردن افراطي). بيشتر افراد مبتلا به اختلالات غذايي زنان هستند وليکن مردان نيز مي توانند دچار اختلالات خوردن شوند . البته يک استثنا وجود دارد و اختلالي موسوم به اختلال غذا خوردن افراطي استثنا است و به يک اندازه در زنان و مردان ديده ميشود.

اختلالات خوردن مي توانند منجر به مشکلات جسماني شده و در شديدترين حالتشان مي توانند حتي تهديد کننده زندگي باشند

درمان هاي معمول در اختلالات خوردن عبارتند از روان درماني ، آموزش تغذيه ، مشاوره خانوادگي ، دارودرماني و بستري شدن در بيمارستان .

• کاهش يا افزايش وزن قابل توجه
• خودداري از غذا خوردن يا ولع شديد به غذا
• شيفتگي ناگهاني نسبت به رژيم غذايي، کالري، ورزش، و غيره
• فرار کردن از وعده غذايي و يا امتناع از غذا خوردن در ملاء عام
• ورزش بيش از حد
• نظر ثابت در مورد ظاهر خود و يا احساس "چاقي"
• پوشيدن لباس هاي گشاد (تلاش براي پنهان کردن از دست دادن وزن)
• انکار کامل اين مشکل و حتي پاسخ خشم زماني که اين موضوع توسط شخصي ياداوري شود .
• و يکي از نشانه هاي اصلي آن بالا آوردن غذا به صورت ارادي است.

ندارد