• آدنوميوز با به دنيا آوردن نوزاد در ارتباط است. چنين برآورد شده است که حداقل 80% زنان مبتلا به اين اختلال، افرادي با زايمانهاي قبلي هستند.

• آدنوميوز با به دنيا آوردن نوزاد در ارتباط است. چنين برآورد شده است که حداقل 80% زنان مبتلا به اين اختلال، افرادي با زايمانهاي قبلي هستند.

چهار نوع درمان براي اين‌گونه موارد پيشنهاد مي‌شود:
• درمان طبي: مانند استفاده از آمپول‌هايGnRha دکاپپتيل طولاني اثر
• درمان جراحي: اگر بيمار فرزند نخواهد، مي‌توان پيشنهاد خارج کردن رحم از طريق جراحي (هيسترکتومي) نمود يا عمل فوندکتومي انجام داد که فقط بخشي از جسم رحمي که فيبروزه شده، خارج مي‌گردد و رحم کوچکي باقي گذاشته مي‌شود. تنها درمان قطعي براي آدنوميوز، هيسترکتومي کامل با يا بدون حفظ تخمدانهاست. پروژستينهاي صناعي سود بخش نيستند و ممکن است در واقع ميزان درد لگن را در برخي از بيماران افزايش دهند.
• برداشتن بافت فيبروزه: در اين روش از طريق جراحي باز بافت فيروزه خارج و سپس رحم ترميم مي‌شود. با بررسي‌هاي انجام شده اين روش مي‌تواند درمان مناسبي براي سقط مکرر نيز باشد.
• در صورتيکه فرد تمايل به حفظ رحم دارد يا مايل به داشتن فرزند مي‌باشد،با استفاده از هيستروسکوپي نيز مي‌توان بافت آندومتر را تخريب کرد و مانع خونريزي شد.

تقريبا 60% زنان دچار خونريزي غير طبيعي رحم و 50% زنان دچار هيپر منوره (خونريزي بيش از 8 روز)ميشوند و در 25% موارد متروراژي (خونريزي نامنظم) رخ ميدهد.آدنوميوز را تنها ميتوان از طريق آزمايش ميکروسکوپيک يک نمونه به دست آمده در هنگام هيسترکتومي ( برداشتن رحم ) تشخيص داد. به همين دليل ميزان بروز دقيق اين اختلال ناشناخته است.به طور کلي چنين بر آورد ميشود که 20% زنان مبتلا به آدنوميوز هستند. تنها در 15% موارد آدنوميوز به درستي قبل از عمل تشخيص داده ميشود. دو دليل براي اين درصد پايين تشخيصي وجود دارد:

تعداد زيادي از بيماران که تنها مبتلا به آدنوميوز هستند و به قولي اکثر آنها علامتي را بروز نميدهند.

آدنوميوز غالبا تحت الشعاع مسائل پاتولوژيک توأم ( مثل ليوميوم و اندومتريوز ) قرار ميگيرد. سونوگرافي لگن ممکن است بر اين اختلال دلالت داشته باشد اما روشي قطعي براي تشخيص به حساب نمي آيد. نقش MRI در تشخيص آدنوميوز تاکنون مشخص نشده است.

• از آنجا که علل ايجادکننده اين بيماري روشن نيست ،روش شناخته شده¬اي براي پيشگيري هم وجود ندارد.