آرتريت تاکاياسو

بافت عضلاني و مفاصل

آرتريت تاکاياسو

معرفی بیماری

آرتريت تاکاياسو يک بيمارى انسدادى سرخرگى است که عمدتاً عروق قوس آئورت را اغلب در زنان جوان درگير مى‌کند. نشان داده شده که سيکلوفسفاميد و کورتيکوستروئيد با دوز بالا باعث توقف و در بعضى موارد معکوس‌کردن پيشرفت بيمارى مى‌شوند. اين بيماري به اصطلاح بيماري بدون نبض نيز ناميده مي شود و در زنان ده برابر شايع تر از مردان است و فقط در افراد زير 40 سال يعني در سنين باروري بروز مي کند. اين بيماري در کشورهاي آسيايي شايع تر از کشورهاي غربي است. اين بيماري خود را با آنژيوگرافي غيرطبيعي بخش فوقاني آئورت و شاخه هاي اصلي آن نشان مي دهد که سبب اختلال در عروق اندام فوقاني مي شود. براي تشخيص اين اختلال قبل از بروز اختلال شديد مي توان از روش هاي غير تهاجمي مانند توموگرافي کامپيوتري، آنژيوگرافي يا ام آر آي استفاده کرد. آرتريت تاکاياسو سومين واسکوليت شايع در کودکي (بعد از پورپوراي هنوخ شوئن لاين و کاوازاکي) است و دختران 9-8 برابر بيشتر از پسرها مبتلا ميشوند.

مشخصات

علل‌:

علت اصلي بيماري ناشناخته است هرچند که سيستم ايمني (سيستمي در بدن که مسئوليت حفاظت و سلامت بدن را برعهده دارد ) نقش مهمي در اين واقعه ايفا مي کند . همان طور که سيستم ايمني زمينه حفاظت و حمايت بدن را فراهم مي اورد، در مواردي بيش فعال شده و به ب خش هايي از بدن حمله مي کند در مورد اين بيماري هم همين اتفاق مي افتد.

عوامل خطرساز‌:

علت اصلي بيماري ناشناخته است هرچند که سيستم ايمني (سيستمي در بدن که مسئوليت حفاظت و سلامت بدن را برعهده دارد ) نقش مهمي در اين واقعه ايفا مي کند . همان طور که سيستم ايمني زمينه حفاظت و حمايت بدن را فراهم مي اورد، در مواردي بيش فعال شده و به ب خش هايي از بدن حمله مي کند در مورد اين بيماري هم همين اتفاق مي افتد.

عوارض‌:

عوارض بيماري بسته به محل درگيري عروق متفاوت است. درمان درمان با کورتيکواستروئيد خوراکي ( مانند پردنيزون ) با دوز بالا و داروهاي تضعيف کننده ايمني مانند سيکلوفسفامايد است .

درمان‌:

تزريق داخل مفصلى استروئيد - در بعضى حالات مفيد است. به‌ندرت از گلوکوکورتيکوئيدهاى سيستميک استفاده مى‌گردد زيرا پس از قطع آن امکان شعله‌ور شدن برگشتى بيمارى پوستى است.
املاح طلا به ‌صورت عضلانى يا خوراکى - در بعضى بيماران سودمند است اما عوارض جانبى بارزى دارد.
متوترکسات (25-5 mg در هفته به‌صورت خوراکي) در موارد پيشرفته، خصوصاً با درگيرى پوستى شديد تجويز مى‌شود.
براي کاهش درد، داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي، از قبيل ايبوپروفن و يا نپروکسن تجويز مي شود.

نشانه ها

علايم اوليه بيماري شامل تب، بيحالي و ضعف، کاهش وزن، درد عضلاني و مفصلي و عرق شبانه است. آنمي و افزايش شاخص‌هاي آزمايشگاهي التهاب مانند (ESR) نيز ديده مي شود. هرچه التهاب رگ افزايش پيدا کند علائم کاهش خون رساني عضو مشخص تر ميشود. کاهش نبضهاي محيطي، اختلاف فشار خون در اندامهاي مختلف، وجود سوفل در محل تنگي عروق و درد شديد و ناگهاني انتهاها( لنگيدن) علايم متداول در فاز مزمن هستند. تنگ شدن شريانهاي کليه موجب افزايش فشار خون، درگيري ريه موجب درد قفسه صدري و اختلال خونرساني به مغز موجب علايم مختلف عصبي و چشمي مي شود. آنوريسم و پديده رينود نيز ممکن است روي دهند. تظاهرات بيماري بسته به محل درگيري عروق متفاوت است. درگيري عروق ساب کلوين (درد اندام فوقاني به دنبال حرکت)، عروق براکيوسفاليک (سرگيجه ايسکمي مغزي گذرا، سکته ي مغزي) و عروق کليوي (هايپرتنشن) را مي تواند نشان دهد.

زمان مراجعه به پزشک

رژیم غذایی

پیشگیری