| علل: زندگي در شرايط پرجمعيت يا غيربهداشتي بسيار خطرزاست. دفع غيربهداشتي مدفوع و استفاده از کود انساني 2 فعاليت عمده غيربهداشتي مسئول بومي شدن آسکاريازيس هستند. نحوه انتقال بيماري به انسان از دست به دهان است که در آن انگشت ها در اثر تماس با خاک آلوده شده اند . راه ديگر انتقال ، مواد غذايي است بويژه آن دسته از غذاهايي که عموماً به صورت خام استفاده مي شوند و توسط حشرات يا با استفاده از کود آلوده مي گردند . تخم هاي موجود در خاک تا ماهها خاصيت عفونت زايي خود را حفظ مي کنند ، و در هواي سرد ( 5 تا 10 درجه سانتيگراد ) تا 2 سال زنده مي مانند . عفونت در انسان از طريق خوردن تخم جنين دار موجود در خاک به همراه خوردن سبزيجات و صيفي جات آلوده ايجاد مي شود. تخم پس از وارد شدن به بدن در روده باز و لارو آزاد مي شود.مرحله عفونت زاي آسکاريس ،تخم هاي رسيده حاوي دارو است . تخم ها از طريق مدفوع آلوده دفع مي گردند و طي 5 روز تا روز شرايط مساعد محيطي بالغ شده و عفونت زا مي گردند. عامل زنده بيماريزا مخزن عفونت لوازم آلوده: مدفوع انسان تنها مخزن عفونت است. ميزبان: ميزان آلودگي در کودکان زياد است و کودکان عمده ترين پخش کننده آلودگي هستند. عوامل محيط زيست: آسکاريس يکي از کرمهاي منتقله از راه خاک است. تخم کرمهاي آسکاريس در شرايط مساعد ماهها و حتي سالها زنده مي ماند. مهمترين اين عوامـل براي تنظيم تعداد تخم هاي آسکاريس عبارتند از: گرما، رطوبت، فشاراکسيژن، پرتوهاي فرابنفش آفتاب؛ کم بودن گرماي محيط مانع از تکامل تخم کرم مي شود و خاک هاي رس براي تکامل تخم کرم از همه مساعدتر هستند. عادات انسان: زياد شدن تخم کرم در خاک به سبب عادات انسان در دفع مدفوع در فضاي آزاد به صورت پراکنـــده روي مي دهد و مهمترين عاملي است که موجب انتشار گسترده آسکاريس در جهان مي شود. اين حالي است که کودکان خردسال عادت به استفاده از مستراح ندارند و خانه و اطراف آن را آلوده مي کنند! تخم آلوده کننده مي تواند دستها و خوراکي هاي کودکاني را که روي زمين بازي مي کنند آلوده کند. دوره واگيري: تا زماني که تمام آسکاريس هاي بارور در روده از بين نروند و مدفوع از نظر تخم کرم منفي نشود آلوده کنندگي وجود دارد. |